Affetmenin Dayanılmaz Hafifliği

Merhabalar Blog Dünyasının Yazarları ve Okurları!

Haklı veya haksız bir şekilde çevremizdekilerle atışmış, kavga etmiş veya bize yapılan bir haksızlıktan dolayı sinirlenerek yollarımızı ayrıdığımız insanlar, birçoğumuzun çevresinde mevcuttur... 

Her ne kadar yakınımızda olmasalar bile onlarla aramızda geçen münakaşa, atışma veya kavgalar aklımızın hep bir köşesinde yer edinmiş ve bu hatıralar, aklımızın bir köşesinde sarsılmaz bir imparatorluk kurmuşlardır...

Nefis, hem bizim onu hem onun bizi yönlendirebildiği, iktidar mücadelesinin içimizde devam ettirildiği bir duygu veya olgudur. Bu mücadelenin sonucu ve galibine göre bizim yaşam standartımız ve diğer hayatımızın şekilleneceğini bilmek, bu mücadeleden başarıyla çıkma konusunda bize güç vermesi gerektiğine inanıyorum... 

Affetmek... Bugün, affetmek ile ilgili bir anekdot paylaşmak istiyorum... Siz ne kadar yükten kurtulacaksınız? 

Affetmenin Dayanılmaz Hafifliği

Bir lise öğretmeni bir gün öğrencilerine, "Bir hayat tecrübesi edinmek istermisiniz?" diye sorar. 

Öğrenciler, çok sevdikleri bu öğretmenlerinin sunduğu bu teklifi kabul ederler. Öğretmen;

-O zaman, ne dersem yapacağınıza dair söz vererek, yarınki ödeviniz için hepiniz birer poşet ve 5-6 kilo kadar patates getireceksiniz! der.

Öğretmenlerinin bu isteğinden bir şey anlamayan öğrenciler, ertesi gün ellerinde poşetler ve patateslerle okulda hazır bulunurlar. Öğretmenlerinin teklif ettiği bu hayat tecrübesi için hazır bulunan öğrencileri gören öğretmen:

-Bugüne kadar affetmek istemediğiniz kişilerin isimlerini bir patatese yazarak, o patatesi torbanın içine atın! der.

Kimisi 1-2 patates koyarken kimisi neredeyse poşetini doldurmuş ve öğretmenlerine "Şimdi ne yapacağız?" der gibi bakmaktadırlar. Bunu farkeden öğretmen;

-Bir hafta boyunca nereye giderseniz, bu poşetlerle dolaşacaksınız. Yatarken, gezerken, yolculuk yaparken ve okula gelip giderken bu poşetler hep yanınızda olacak." der.

Aradan bir hafta kadar geçmiştir ve öğretmenleri kapıdan girer girmez öğrenciler, "Hocam bunları taşımak gün geçtikçe zorlaşıyor" "Sokakta herkes, bize deli gözüyle bakıyorlar" "Yorulduk artık" şikayetlere başlarlar.

Öğretmen gülümseyerek, 

-Görüyorsunuz ya! Siz aslında affetmek istemediğiniz için kendinizi cezalandırıyorsunuz. Affetmeyerek, ruhumuza büyük yükler almış oluyoruz. Halbu ki affederek en başta kendimize büyük bir iyilik yapmış olacağız. der...

----

Ben üzerimdeki yüklerden kurtulmayı istiyorum :) Siz de kurtulun. ;)