Bir Garip Modernizasyon Mahkemesi

Batılılaşma... Kültür çarpışmalarının en sıcak cephesi... Osmanlı'nın son dönemlerinde, devletin parçalanması ve eski gücüne kavuşması için yapılan bazı ıslahatlar ve yenilikleri hepimiz biliriz... Tabi ki teknik anlayışını alıp geri dönecekken, Avrupa kafasının çalışma şeklinden ziyade kafadaki şapkada gözü kalanlar oldu... Osmanlı yıkıldı. Cumhuriyet kuruldu. 

Tam bağımsız ve demokrasiyle yönetilmeye başlayan güzel insanlarımız, Osmanlı'da Batılılaşma kavramını yanlış anlayanları, sirk maynununa çevirip günümüze kadar eleştirdiler, dışladılar... Romanlar yazıldı. Tiyatrolar oynandı. vs.. vs...

Gelin görün ki daha düne kadar bunları, Batılılaşma kavramını yanlış anlayanları eleştirenler, günümüzde frank düşkünü, her an içinden tavşan çıkacağını zannettiğimiz şapkanın silindirine âşık organizmalar olarak karşımıza çıkıyor ve Batılılaşmayı, aynada daha çok çıplaklık görmekle karıştırıyorlar...

Geçenlerde böyle bir teyze, namusumuzun karşısında çıkıp öğüt verircesine açılıp saçılmayı modernlik; inandığı dinin gereklerini yerine getirmeyi yobazlık olarak değerlendirmektedir. Ne değerlendirme ama! Teyze "mitolojik yaratıkların dünyadaki son örneği" olmasına rağmen, çağımızın gereklilikleri(!) konusunda da uzmanlaşmış... 

"Batılılaşma bu değil, yanlış anlamışsınız" diyenlerin kendi eleştirilerine maruz kalması da bir garip durum...

Bırakın insanlarımızı!... Evrensel yasaların en başında gelen "özgürlüğü" doyasıya yaşayalım...