Fabrikanın Bir Günü

Selamün Aleyküm, Merhabalar Blogdaşlarım!...

Sizlere bir çalışmamdan kısa bir örnek vermek istiyorum, bugün... Öneri ve eleştirilere açığım... Yorum yapmaktan korkmayın :) 

 Fabrikanın 3 metre uzunluğunda, bir iki kişinin gücü ile ancak açılabilen metal kapının açılışına eşlik eden işçiler, büyük bir başarı elde etmişçesine birbirlerine gülümseyerek baktılar...

Açılan kapıdan dışardaki rüzgardan biraz daha sert gibi hissettikleri esen rüzgara karşı alabilecekleri bir çare olmayan işçiler, elleriyle yüzlerini siper ederek kendilerine bahşedilen bugünkü rızıklarını kazanmak için "Besmele"ler eşliğinde kapıdan giriyorlardı.

İş elbiseleri giyilmiş, yeni yeni kendini ısıtan sobanın yanında dairesel bir sırayla sıralanan işçilerin arasına yenileri ekleniyor, çalışmaktan daha çok uykusuzluğun verdiği yorgunluk ile gözlerini açmakta zorlanıyorlardı.

Yavaş yavaş kendileri için belirlenen çalışma alanlarına geçen işçilerin ardından sobayla tek başına bir işçinin soğuktan büzülen vücudunun ısıyla etkileşime girerek gevrek bir ekmek kıvamına gelmesini istercesine kendi etrafında dönmesi, uzaktan Mevlevi dervişlerinin sema gösterisini andırıyordu. 

🌟🌟🌟

Fabrikada sıradan bir gündü. Yine aynı tempo aynı sıradanlık ve aynı yüzler... Makinaların vızıldayan mekanik sesleri, havalı tabancaların işleyişleri sırasında, belli bir ritimde çıkardıkları sesler, uzaktan uzağa birbirine birşeyler anlatmaya çalışan işçilerin bağrışları ve bunlara engel olmak istercesine bir koro oluşturam makinelerin gürültüleri... Bir de ustaların yanlarındaki yamak ve çırakların birbirleriyle şakalaşmaları...

Bütün bu sesler, kulağı ahenge yatkın bir kişiye ritmik müzik oluşturmasına dahi yardımcı olabilirdi.

Fabrikanın çalışma sistemine alışmış bedenler, dinlenmesi gerektiği zamanları veya sigara molası verme vaktinin geldiğini hissedebiliyordu. Bunun yanısıra işe ne kadar odaklanarak çalışsa da çay veya yemek molasına 4-5 dakika kaldığının farkına varabiliyordu. Fabrika içinde azalan makina sesleri, üzerlerindeki toz ve talaşı temizlemeye çalışan işçilerin kullanmış oldukları hava hortumlarının foşurtuları... Bir de küçücük fabrikada nerede çalıştığını farkedemediğiniz fakat çay vaktinde en ön sırada görebileceğiniz insan tipleri... İşte bütün bunlar, kolunuzda saat olmasa da fabrikada zaman tayininde bulunabileceğiniz işaretlerdir.

🌟🌟🌟

Çay molalarında bir olay meydana geldiğinde veya herhangi bir  konu mevzubahis olduğunda, aynı masa etrafında toplananlar içinde başınızdan geçen bir olayı anlatmak ve diğerlerini dinlemek hususunda zaman çok kısa kalabiliyor.

Hemen yan masada öyle bir siyaset ortamı oluşmuş ki... Yılan kendi eğrisini görmeden deveye boynun eğri dermiş. Tam da bu ortam için söylenmiş bir atasözü olduğuna kanaat getirirsiniz. Partilerin kurucuları, genel başkanları sanki bizim fabrikada çalışıyor. Kavgalar çıkıyor, aynı bölümde birbiriyle can ciğer sarması arkadaş olarak çalışanların arasında. Galiz küfürler, bağrışlar, haykırmalar, böğürmeler... Bir ahmak atasözünde denildiği gibi: "Höbölö höbölö hölölö"

(Bu atasözünü hiç duymadınız değil mi?) Kendini bilge sanan bu mahluatın ağzından dökülen kelimelerin kulağa gelen ritimlerini gözleriniz kapalı tespit etmeye çalışsanız, 'Yakınlarda hindi mi var?' diye sorduğunuzda ayıplanmazsınız...

Çay molasının bitmesine 2 dakika kaldığının görülmesi, ortamda bir sessizleşme meydana getiriyor. Diğer masada oturan ve büyük takımlardan başkanlık teklifi geldiği(!) halde fabrikada çalışmayı tercih eden, kendilerinden başka kimseye yararı olmayan klüp başkanlarının dilindeki oyuncu transferleri...

Devam edebilme şansına sahip yazıların bulunduğu listenin en başında bulunması gerektiğini düşündüğüm bu yazıya ilerleyen zamanlarda bu şansın verilmesi gerektiği düşüncesini kafamda tasarladıktan sonra karara bağlayarak sonuç kısmının da sizde biraz merak bende de biraz yazıyı toparlama süreci tanıması amacıyla son vermek istemiyorum :) 

Son parağrafta, "Kısaca 'Devam Edecek' yazsan ne olurdu?" diyenleri duyar gibiyim :))

Şimdilik esen kalın... İyi geceler!